Column: De logistieke paradox op weg naar een circulaire economie

Bij PreZero werken we elke dag keihard aan een circulaire economie. We streven naar een samenleving die steeds minder grondstoffen nodig heeft en steeds meer circulair wordt. Dat is mogelijk door kringlopen te sluiten en grondstoffen keer op keer opnieuw te gebruiken. Glas, papier, gft, plastic, we stimuleren onze klanten om steeds meer monostromen aan te bieden in plaats van alleen restafval. Steeds meer producenten bieden een retourservice aan voor restmaterialen en steeds meer bedrijven zoeken oplossingen voor kleine afvalstromen zoals koffiecups, koffiedik, sinaasappelschillen of paperclips. En dat is goed, want wij geloven dat bij bronscheiding de meest zuivere stromen ontstaan en zo de meest hoogwaardige recycling te behalen is.

Meer afvalstromen, meer vervoersbewegingen

Een supergoede ontwikkeling dus. Maar ook een met een grote uitdaging. Want voor elke stroom die we apart inzamelen, is een aparte logistieke oplossing nodig. Voor je het weet heb je tig afvalstromen, tig inzamelmomenten en tig inzamelroutes. Met daarbij meer kilometers, meer uitstoot en een grotere druk op de binnensteden. En dat is nou precies wat we niet willen. Zie daar de grote logistieke paradox. Naast recyclingdoelstellingen, hebben we ook te maken met Zero Emissie Stadslogistiek doelstellingen. In theorie kun je zeggen dat je die doelstellingen bereikt als elk voertuig zero emissie is, maar tegelijkertijd kun je dan afvragen hoeveel voertuigen je de stad in moet sturen. Zeker wanneer we steeds meer stappen zetten op weg naar die circulaire economie.

Samenwerking is het antwoord

Gelukkig is er wel een oplossing en die ligt in samenwerking. Mijn pleidooi is dat we niet alleen moeten kijken naar hoe we zero emissie stadslogistiek kunnen bereiken, maar dat we veel meer moeten kijken naar hoe we de huidige vervoerscapaciteit maximaal kunnen benutten. Binnen de branche doen we dit al met bijvoorbeeld Green Collective, het initiatief waarbij afvalinzamelaars samen bedrijfsafval inzamelen in binnensteden. Met gezamenlijke wagens, via gecombineerde inzamelroutes. Dit werkt heel goed voor de grotere afvalstromen zoals bedrijfsafval, papier en kunststof verpakkingsmateriaal. Maar we zouden ook veel meer buiten de branche moeten kijken om tot een optimum te komen in het ophalen en wegbrengen van goederen.

Vol heen, vol terug

Een mooi voorbeeld buiten onze branche is stadslogistiek.nl, een initiatief van PostNL. Stadslogistiek werkt met een hub waar inkomende goederen naar de stad worden verzameld om ze vanuit daar geclusterd naar de binnenstad te brengen. Aangesloten bedrijven en overheden worden vanuit de hub bevoorraad en op de retourrit neemt de bezorger kleine monostromen mee terug. Denk aan koffiedik, plastic verpakkingen en drinkpakken, glas en swill. Wij halen dit afval vervolgens op bij de hub, waardoor we met onze voertuigen helemaal niet de stad in hoeven.

Samen de ambitie waarmaken

Samenwerking is dus cruciaal in oplossingen voor deze logistieke paradox. Zo zijn er al initiatieven om de bevoorrading op bouwplaatsen te bundelen, waarom zou je die vervoersbewegingen naar die bouwplaats te niet ook benutten om afval mee terug te nemen? Ik ben er van overtuigd dat daar veel kansen liggen. Door ons te verenigen, kunnen we logistieke modellen aan elkaar koppelen. Als we met elkaar in staat zijn om zowel op de heenweg als op de terugweg met een volle wagen te rijden, zijn we samen duurzamer uit. Ik wil dus alle bedrijven oproepen om samen die ambitie waar te maken. Want stel je eens voor: wat als het lukt.